شعر تازه ای از سیمین بهبهانی؛شاید بهار سبز ببارند

کلمه:شعر تازه ای از سیمین بهبهانی

خون دل و گلوله و باروت /

با آن سه رادمرد چه کردند /

آن هر سه ایستاده آزاد /

اینک اسیر تربت سردند/

مرد خدا و مصلح و استاد /

هریک زبان مردم خاموش- /

رفتند و چون تعرض فریاد /

دیگر به سینه باز نگردند /

ای زادگاه پاک من ای خاک /

ناگاه تخت سینه گشودی /

در خون خود تپیده درونت /

بسیار کودک و زن و مردند/

این جاهلان که دست به کارند /

گوش سخن نیوش ندارند /

رنج است این ! به سود چه راحت /

باصلح پیشگان به نبودند /

خودرو سوار و لوله افکن /

با تندباد مرگ بتازد /

چون باره گسیخته افسار /

برمردمی که راهنوردند /

برگرد آبگیر پر از اشک/

با قامت خمیده و لرزان /

تمثیل لاله های سیاهند /

این مادران که دختر دردند /

شاید بهار سبز ببارند /

شاید گیاه سبز بکارند /

دلزندگان سبز که بیزار /

از این خزان مرده زردند/